Φοβάμαι να πεθάνω, το παραδέχομαι. Δεν ξέρω πότε θα σβήσει το φως και τι θα υπάρχει στην απέναντι πλευρά. Υπό μία έννοια, όμως, είμαι και ενθουσιασμένος, τρόπος του λέγειν, που θα το ανακαλύψω. Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι η έννοια του θανάτου βοηθάει για να εκτιμήσουμε τη ζωή. Το άγχος για το αν θα μπορέσω να ολοκληρώσω όλα όσα θέλω, το γεγονός ότι είμαι τρομερά ενθουσιασμένος από όλα τα πρότζεκτ που έχω, είναι κάτι που με κάνει να αισθάνομαι πολύ τυχερός.

Η αρρώστια δεν σημαίνει απαραίτητα ότι υποφέρεις πάντα. Υπάρχουν και πολύ όμορφες στιγμές. Η ζωή -και αυτό δεν το έχω πει εγώ- είναι 20% αυτό που σου συμβαίνει και 80% ο τρόπος με τον οποίο αντιδράς σε αυτό. Και η αρρώστια μπορεί να σου διδάξει πολλά για το ποιος είσαι. Μπορεί να είναι και μια ευκαιρία, υπό αυτή την έννοια. Χωρίς να εννοώ ότι είμαι και ευγνώμων στον καρκίνο, μην τρελαθούμε.