Euro 1972: Η ποδοσφαιρική παράσταση των Δ. Γερμανών

Κώστας Καραγιαννόπουλος: 29/5/2024 14:50

Το agones.gr σας παρουσιάζει αναλυτικά την ιστορία των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.

Βρισκόμαστε στο 1972 και το «ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο» του Άγιαξ έχει ήδη κάνει την εμφάνιση του στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Ωστόσο, η τελική φάση του Euro του Βελγίου είχε πρωταγωνίστρια την Δ. Γερμανία και τον μεγάλο Γκερντ Μίλερ.

Γράφει ο Κώστας Καραγιαννόπουλος

Καμία αλλαγή στο σύστημα της τελικής φάσης

Παρά την έντονη κριτική για τη διεξαγωγή της τελικής φάσης με τη συμμετοχή μόλις τεσσάρων ομάδων, γεγονός που έδινε σημαντικό πλεονέκτημα στην οικοδέσποινα, η UEFA διατήρησε το σύστημα Final-Four μέχρι και τη διοργάνωση του 1976.

Δες όλες τις νόμιμες στοιχηματικές πλατφόρμες

21+

Στο τουρνουά toy 1972 δήλωσαν συμμετοχή 32 χώρες, οι οποίες χωρίστηκαν σε οκτώ ομίλους των τεσσάρων ομάδων. Ο πρώτος κάθε γκρουπ προκρίνονταν στα προημιτελικά, όπου ίσχυε κανονικά το σύστημα νοκ-άουτ. Οι τέσσερις νικητές στη φάση των «8» εξασφάλιζαν το εισιτήριο για την τελική φάση του τουρνουά.

Η διοργάνωση διεξήχθη το διάστημα 14-18 Ιουνίου στο Βέλγιο, το οποίο συμμετείχε κανονικά στα προκριματικά, μιας και ο οικοδεσπότης ανακοινώνονταν ξανά μετά την ολοκλήρωση της προκριματικής φάσης.

Προκριματική φάση

Απότομη… προσγείωση

Όσο εντυπωσιακή ήταν η πορεία της Εθνικής Ελλάδας στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1970, όπου η «γαλανόλευκη» βρέθηκε μια… ανάσα από τα τελικά του Μεξικού, άλλο τόσο αποκαρδιωτική ήταν η εικόνα της στα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου του 1972. Η Εθνική ομάδα κληρώθηκε στον 3ο όμιλο μαζί με Αγγλία, Ελβετία και Μάλτα, τερματίζοντας στην 3η θέση με μόλις τρεις βαθμούς.

Το ξεκίνημα ήταν απογοητευτικό, αφού το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα ήρθε ισόπαλο 1-1 στη Μάλτα χάρη σε γκολ του Κρητικόπουλου στα τελευταία λεπτά του αγώνα. Ακολούθησε η εντός έδρας ήττα με 1-0 απέναντι στην Ελβετία και αυτή με 3-0 από την Αγγλία στο «Γουέμπλεϊ», όπου ο Λάκης Πετρόπουλος δεν είχε στη διάθεση του τους παίκτες του Παναθηναϊκού, καθώς ετοιμάζονταν για τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών με αντίπαλο τον Άγιαξ.

Το αρνητικό σερί συνεχίστηκε στην Βέρνη, όπου η Ελλάδα ηττήθηκε με 1-0 από την Ελβετία, με τους παίκτες του Παναθηναϊκού να είναι ξανά απόντες. Ένα μήνα μετά, η «γαλανόλευκη» πήρε την πρώτη και μοναδική νίκη της στον όμιλο, καθώς επικράτησε με 2-0 της Μάλτας στο Καραϊσκάκη χάρη σε γκολ των Δαβουρλή (60’) και Αϊδινίου (80’). Η αυλαία έπεσε στο φαληρικό στάδιο, όπου με νέο προπονητή τον Μπίλι Μπίνγκαμ, η Εθνική ηττήθηκε με 2-0 από την Αγγλία, που πήρε και το εισιτήριο για τα προημιτελικά.

Δεν τα κατάφεραν Κρόιφ και Εουσέμπιο

Ο Άγιαξ του Κρόιφ μεγαλουργούσε εκείνη την εποχή στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, όμως η Εθνική Ολλανδίας δεν κατάφερε να περάσει τον πρώτο γύρο, μένοντας εκτός από την δευτεραθλήτρια Ευρώπης, Γιουγκοσλαβία.

Από την άλλη, η πρωταθλήτρια Ευρώπης και δευτεραθλήτρια κόσμου, Ιταλία προκρίθηκε ως αήττητη στην προημιτελική φάση, αφήνοντας εκτός Αυστρία, Σουηδία και Ιρλανδία. Περίπατο έκανε και η Δ. Γερμανία, η οποία με τέσσερις νίκες και δύο ισοπαλίες, πήρε με άνεση το εισιτήριο για τα προημιτελικά, αφήνοντας εκτός Πολωνία και Τουρκία.

Στον 1ο όμιλο, η Ρουμανία προκρίθηκε στην ισοβαθμία με την Τσεχοσλοβακία, ενώ στο 2ο γκρουπ, η Γαλλία απογοήτευσε, τερματίζοντας 3η πίσω από Ουγγαρία και Βουλγαρία. Στον 4ο όμιλο, η Σοβιετική Ένωση άφησε εκτός συνέχειας την Ισπανία, ενώ στον 5ο, η Πορτογαλία του Εουσέμπιο γνώρισε ακόμα έναν αποκλεισμό στα προκριματικά της διοργάνωσης, τερματίζοντας δύο βαθμούς πίσω από το πρωτοπόρο Βέλγιο.

Προημιτελικοί

Η… εκδίκηση των Γερμανών και η «αποκαθήλωση» της Ιταλίας

Στα προημιτελικά, το ζευγάρι που έκλεψε τα φώτα ήταν αυτό της Δ. Γερμανίας με την Αγγλία. Τα «πάντσερ» επέστρεφαν στο «Γουέμπλει» μετά το χαμένο τελικό στο Μουντιάλ του 1966 και με πρωταγωνιστή τον σπουδαίο Γκίντερ Νέτσερ, πήραν εντυπωσιακή νίκη με 3-1. Η ρεβάνς στο Δυτικό Βερολίνο έληξε ισόπαλη χωρίς σκορ και οι Δ. Γερμανοί προκρίθηκαν για πρώτη φορά στην τελική φάση της διοργάνωσης.

Την παρθενική της πρόκριση σε τελική φάση εξασφάλισε και το Βέλγιο, αφήνοντας εκτός την κάτοχο του τίτλου, Ιταλία. Οι Βέλγοι κράτησαν τους Ιταλούς στο 0-0 στο Μιλάνο και στη ρεβάνς πήραν την πρόκριση με 2-1, εξασφαλίζοντας το εισιτήριο για τους «4» και το δικαίωμα να φιλοξενήσουν τη διοργάνωση.

Ιδιαίτερα αμφίρροπη ήταν και η αναμέτρηση της Σοβιετικής Ένωσης με τη Γιουγκοσλαβία. Το πρώτο παιχνίδι στο Βελιγράδι έληξε ισόπαλο χωρίς σκορ, όμως στη ρεβάνς της Μόσχας, οι Σοβιετικοί πήραν τη νίκη με 3-0 και έγιναν η πρώτη ομάδα με τέσσερις σερί προκρίσεις σε τελική φάση Euro.

Τέλος, τα παιχνίδια της Ουγγαρίας με τη Ρουμανία ήταν πραγματικά ντέρμπι και χρειάστηκε τρίτη αναμέτρηση προκειμένου να προκύψει νικητής! Το πρώτο παιχνίδι στην Βουδαπέστη έληξε ισόπαλο 1-1, ενώ στο Βουκουρέστι, η Ουγγαρία έφτασε κοντά στην πρόκριση, όμως οι Ρουμάνοι ισοφάρισαν σε 2-2 στο 81’. Η πρόκριση κρίθηκε σε τρίτο ματς στο Βελιγράδι, όπου με διαιτητή τον Χρήστο Μίχα, η Ουγγαρία «σφράγισε» την πρόκριση με 2-1 χάρη σε τέρμα του Σούκε στο 89’!

Ημιτελικοί

Με… «σφραγίδα» Μίλερ

Βέλγιο, Δ. Γερμανία, Σοβιετική Ένωση και Ουγγαρία ήταν οι τέσσερις φιναλίστ, με τους Βέλγους να φιλοδοξούσαν να γίνουν η 3η σερί διοργανώτρια που θα κατακτούσε το Ευρωπαϊκό Κύπελλο. Ωστόσο, για αρχή, θα έπρεπε να ξεπεράσουν το εμπόδιο της πανίσχυρης Δ. Γερμανίας.

Η ομάδα του Χέλμουτ Σεν έχει περάσει στην ιστορία ως μια από τις μεγαλύτερες όλων των εποχών, αποτελώντας ένα… μείγμα της Μπάγερν και της Γκλάντμπαχ την δεκαετία του 70. Μάιερ, Μπεκενμπάουερ, Μπράιτνερ, Βίμερ, Χένες, Νέτσερ, Χάινκες και Γκερντ Μίλερ ήταν μερικά από τα αστέρια της «Νασιονάλμανσαφτ», που τα επόμενα χρόνια θα πρωταγωνιστούσε και σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η αναμέτρηση του Βελγίου με την Δ. Γερμανία ήταν το εναρκτήριο παιχνίδι της διοργάνωσης, το οποίο έγινε στις 14 Ιουνίου στην Αμβέρσα υπό την παρουσία 55,669 θεατών. Οι διοργανωτές δεν ήταν τυχαία ομάδα, αφού για να φτάσουν μέχρι τον ημιτελικό, απέκλεισαν Πορτογαλία και Ιταλία. Οι «κόκκινοι διάβολοι» είχαν στη σύνθεση τους δύο σπουδαίους επιθετικούς όπως οι Πολ Βάν Χίμστ και Ραούλ Λάμπερτ, όμως οι Δ. Γερμανοί ήταν σε άλλο… επίπεδο.

«Ήμασταν ομάδα με αρμονία και καταλαβαίναμε ο ένας τον άλλον στο γήπεδο. Δεν μπορείς να ζητήσεις κάτι περισσότερο», είχε δηλώσει για την ομάδα της Δ. Γερμανίας ο Γκερντ Μίλερ, ο οποίος πέτυχε και τα δύο γκολ των «πάντσερ» στον ημιτελικό με τους Βέλγους. Λίγο πριν το φινάλε οι διοργανωτές μείωσαν απλώς σε 2-1 και η Δ. Γερμανία «σφράγισε» το εισιτήριο για τον τελικό.

Αντίπαλος της ήταν η Σοβιετική Ένωση, η οποία κέρδισε με 1-0 την Ουγγαρία στις Βρυξέλλες και προκρίθηκε στον τελικό της διοργάνωσης για 3η φορά στις τέσσερις τελευταίες διοργανώσεις. Για να τα καταφέρει χρειάστηκε ένα τυχερό γκολ του Κονκόφ (53’) αλλά και την απόκρουση του γκολκίπερ Ρουντακόφ στην εκτέλεση πέναλτι του Σάμπο.

Στα αξιοσημείωτα η μικρή προσέλευση θεατών (λίγο παραπάνω από 16.500), αφού η UEFA είχε τη φαεινή ιδέα να βάλει τους δύο ημιτελικούς την ίδια ημέρα και ώρα. Οι Ούγγροι τερμάτισαν τελικά στην 4η θέση, αφού το Βέλγιο πήρε τη νίκη με 2-1 στον μικρό τελικό χάρη σε γκολ των Λάμπερτ και Φαν Χιμστ.

Στιγμιότυπα από την αναμέτρηση της Δ. Γερμανίας με το Βέλγιο:

Τελικός

Παράσταση για ένα ρόλο

Δ. Γερμανία και Σοβιετική Ένωση διασταύρωσαν τα ξίφη τους στον μεγάλο τελικό, που διεξήχθη στις 18 Ιουνίου στο στάδιο Χέιζελ των Βρυξελλών. Περίπου 44 χιλιάδες θεατές παρακολούθησαν τον τελικό και σχεδόν όλο το γήπεδο φώναζε υπέρ των Δ. Γερμανών, που ήταν σαν να έπαιζαν εντός των συνόρων.

Η Σοβιετική Ένωση φοβόταν για το χειρότερο, καθώς ένα μήνα νωρίτερα είχε διασυρθεί με 4-1 από τα «πάντσερ» σε μεταξύ τους φιλικό παιχνίδι. Τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να αλλάξουν ριζικά και ο τελικός εξελίχθηκε σε μονόλογο για την ομάδα του Χέλμουτ Σεν.

Η Δ. Γερμανία είχε την απόλυτη υπεροχή και οι Σοβιετικοί άντεξαν μόνο 27 λεπτά. Οι παίκτες της «νασιοναλμανσαφτ» έκρυψαν τη μπάλα, ο Νέτσερ σημάδεψε το δοκάρι, ο Ρουντάκοφ «έβγαλε» στη συνέχεια το σουτ του Χάινκες και ο Μίλερ από κοντά έδωσε το προβάδισμα στην ομάδα του. Στο 52’ ο Χάινκες έβγαλε εξαιρετική κάθετη πάσα στον Βίμερ και αυτός «έγραψε» το 2-0, ενώ στο 58’ ο Μίλερ διαμόρφωσε το τελικό 3-0, φτάνοντας τα τέσσερα γκολ στο τουρνουά.

Η Δ. Γερμανία έδωσε μια ποδοσφαιρική παράσταση και το σκορ θα μπορούσε να πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις. Για καλή τύχη των Σοβιετικών αυτό δεν έγινε και τα «πάντσερ» κατέκτησαν την κορυφή της Ευρώπης για πρώτη φορά στην ιστορία τους. Βέβαια, τα καλύτερα δεν είχαν έρθει ακόμα για την «χρυσή» ομάδα του Σεν, αφού δύο χρόνια μετά θα κατακτούσε το Παγκόσμιο Κύπελλο με αντίπαλο την μεγάλη Ολλανδία του Κρόιφ.

Στιγμιότυπα από τον τελικό:

Η καλύτερη ενδεκάδα

Η Δ. Γερμανία κατέκτησε το τρόπαιο, ωστόσο αντί του Σεπ Μάιερ, κορυφαίος τερματοφύλακας του τουρνουά αναδείχθηκε ο Εβγένι Ρουντάκοφ. Παρά τα τρία γκολ που δέχτηκε στον τελικό, ο Σοβιετικός τερματοφύλακας πραγματοποίησε πολύ καλό τουρνουά, αποκρούοντας και πέναλτι στον ημιτελικό με την Ουγγαρία.

Ο αρχηγός των Δ. Γερμανών, Φραντς Μπεκενμπάουερ δεν θα μπορούσε να μην συμπεριληφθεί στην κορυφαία ενδεκάδα. «Αυτοκράτορας» στην άμυνα, αποτελούσε στην ουσία ένα «ελεύθερο» λίμπερο που κατεύθυνε από πίσω το παιχνίδι της ομάδας (ενδεικτική η φάση του πρώτου γκολ στον τελικό). Αναμφισβήτητα, ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών.

Αυτός μαζί με τον συμπαίκτη του στην Μπάγερν, Πολ Μπράιτνερ, αποτελούν τους δύο Γερμανούς στην κορυφαία άμυνα του τουρνουά. Οι άλλοι δύο προέρχονται από τη Σοβιετική Ένωση και πρόκειται για τους Γεωργιανούς, Ντζοντζουασβίλι και Χουρτσιλάβα (ένας από τους δύο Γεωργιανούς που φόρεσαν το περιβραχιόνιο της Σοβιετικής Ένωσης).

Η μεσαία γραμμή απαρτίζεται αποκλειστικά από Γερμανούς. Ο λόγος για τους Νέτσερ, Βίμερ και Χένες, με τους δύο πρώτους να αποτελούσαν το δίδυμο της μεσαίας γραμμής της μεγάλης Γκλάντμπαχ. Ο Νέτσερ ήταν ένας από τους αστέρες της γερμανικής ομάδας, ένας ας το πούμε Ντέιβιντ Μπέκαμ της εποχής. Από τους πιο χαρισματικούς παίκτες που έβγαλε το γερμανικό ποδόσφαιρο και εκ των πρωταγωνιστών στην πορεία της Δ. Γερμανίας μέχρι το τρόπαιο.

Από την άλλη, ο Βίμερ αποτελούσε το «μηχανάκι» στο κέντρο της γερμανικής ομάδας και δεν του κόλλησε τυχαία το ψευδώνυμο «σιδερένιο πνευμόνι». Την τριάδα συμπληρώνει ο Χένες της Μπάγερν, ένας από τους γρηγορότερους παίκτες της Ευρώπης εκείνη την εποχή.

Στην επίθεση, ξεχωρίζει φυσικά η παρουσία του Γκερντ Μίλερ. Ένας από τους κορυφαίους γκολτζήδες όλων των εποχών, αποτελούσε τον μεγάλο πρωταγωνιστή της Δ. Γερμανίας με τέσσερα γκολ στο τουρνουά. Ο τρομερός «Der Bomber», σκόραρε 365 γκολ σε 427 ματς της Μπουντεσλίγκα και άλλα 68 σε 62 διεθνή παιχνίδια!

Στην τριάδα της καλύτερης επίθεσης βρίσκεται και ο Γιουπ Χάινκες, δεινός σκόρερ της Γκλάντμπαμ, μετρώντας συνολικά 243 γκολ σε 394 παιχνίδια πρωταθλήματος. Την τριάδα συμπληρώνει ο Βέλγος, Ραούλ Λάμπερτ, θρύλος της Κλαμπ Μπριζ με 270 γκολ σε 458 ματς.

Η καλύτερη ενδεκάδα: Ρουντάκοφ (Σοβιετική Ένωση) – Ντζοντζουασβίλι (Σοβιετική Ένωση), Μπεκενμπάουερ (Δ. Γερμανία), Χουρτσιλάβα (Σοβιετική Ένωση), Μπράιτνερ (Δ. Γερμανία) – Νέτσερ, Βίμερ, Χένες (Δ. Γερμανία) – Μίλερ, Χάινκες (Δ. Γερμανία), Λάμπερτ (Βέλγιο)

Διαβάστε ΕΔΩ τα αφιερώματα για τις προηγούμενες διοργανώσεις

Δες όλες τις νόμιμες στοιχηματικές πλατφόρμες

21+