Euro - Ολλανδία: Οι «οράνιε» στοχεύουν πάντοτε στην κούπα
- Δημήτρης Ρήγας
- 5/6/2024 15:56
Τη δύναμή της επιβεβαιώνει και η θέση της στην παγκόσμια κατάταξη της FIFA, εκεί όπου τον Απρίλιο έπεσε από 6η και στέκεται 7η. Από τη Γηραιά Ήπειρο είναι μπροστά της μόνο η -αντίπαλος στη φάση των ομίλων- Γαλλία, το Βέλγιο, η Αγγλία και η Πορτογαλία.
Μέσα στο 2024 οι «οράνιε» έδωσαν όλα κι όλα δύο φιλικά παιχνίδια τον περασμένο Μάρτιο, καθώς είχαν «καθαρίσει» και δεν είχαν επίσημες υποχρεώσεις. Αρχικά διέλυσαν στο Άμστερνταμ τη Σκωτία με 4-0 και μερικά εικοσιτετράωρα αργότερα ηττήθηκαν (2-1) και μάλιστα με ανατροπή εκτός έδρας από τη Γερμανία. Προτιμήσαν να μην δώσουν ισχυρά φιλικά προετοιμασίας και θα αντιμετωπίσουν στο Ρότερνταμ αρχικά τον Καναδά στις 6/6 και στη συνέχεια την Ισλανδία στις 10/6, στην πρόβα τζενεράλε τους ενόψει της διοργάνωσης.
Προηγούμενες διοργανώσεις
Ένα αρκετά «τρελό» στατιστικό συνοδεύει τις παρουσίες των «ιπτάμενων» Ολλανδών στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα. Το 1960 στο παρθενικό τουρνουά δεν συμμετείχαν καν στα προκριματικά κι έτσι δεν βρέθηκαν στα γήπεδα της Γαλλίας. Το 1984 δεν πήγαν ξανά στη Γαλλία καθώς αποκλείστηκαν στα προκριματικά και το 2016 δεν μπόρεσαν εκ νέου να ταξιδέψουν στην ίδια χώρα μένοντας εκτός στην προκριματική φάση.
Θα είναι η ενδέκατη συμμετοχή τους σε Euro και είχαν κάνει πρεμιέρα το μακρινό 1976 στη Γιουγκοσλαβία, τερματίζοντας μάλιστα στην 3η θέση. Το 1980 στην Ιταλία αποκλείστηκαν στους ομίλους και το 1988 στη Γερμανία σήκωσαν την κούπα, για μία και μοναδική φορά μέχρι σήμερα. Από τότε κι έπειτα μέτρησαν άλλες τρεις συμμετοχές στα ημιτελικά, το 1992 στη Σουηδία, το 2000 στη χώρα τους και το 2004 στην Πορτογαλία, χωρίς να προκριθούν ξανά σε τελικό.
Η τελευταία τους συμπαθητική πορεία ήταν το 2008 όταν αποκλείστηκαν στα προημιτελικά από τη Ρωσία και το 2012 απέτυχαν παταγωδώς γνωρίζοντας τρεις ήττες στον όμιλο, ενώ το 2020 μετά από καλή πορεία στο γκουπ, την... πάτησαν μένοντας εκτός συνέχειας στους «16» από την Τσεχία.
Πώς προκρίθηκε
Η κλήρωση την έφερε στον δεύτερο όμιλο της προκριματικής φάσης και μαζί με τη Γαλλία αποτελούσε το δεύτερο μεγαλύτερο φαβορί για τη δυάδα, καθώς δεν την τρόμαζε σε καμία περίπτωση ούτε η Ελλάδα, ούτε επίσης η Ιρλανδία και το εντελώς αδύναμο Γιβραλτάρ.
Αν και δεν ενθουσίασε ιδιαίτερα με την απόδοσή της, η Ολλανδία έκανε ό,τι ακριβώς έπρεπε και η μοναδική «μαύρη» σελίδα ήταν ο διασυρμός με 4-0 από τους Γάλλους στο Παρίσι, ενώ έχασε κι εντός έδρας με 2-1. Παρ’ όλα αυτά νίκησε τα υπόλοιπα έξι παιχνίδια της δίχως ιδιαίτερο κόπο στις περισσότερες περιπτώσεις.
Τερμάτισε στη 2η θέση με 18 βαθμούς αφήνοντας αρκετά πιο πίσω το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, με την ποιοτική διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων να είναι τεράστια. Πάντως ακόμα κι αν προκρινόταν, θα είχε δεύτερη ευκαιρία για τα μπαράζ, καθώς είχε τερματίσει στην κορυφή του ομίλου της στο προηγούμενο Nations League όπου μάλιστα τερμάτισε και στην 3η θέση εντός έδρας.
Ο προπονητής: Ρόναλντ Κούμαν
Έχει φτάσει στα 61 του χρόνια πλέον ο Ρόναλντ Κούμαν και παρά το γεγονός ότι θεωρείται και δικαίως ένας από τους ποδοσφαιριστές-θρύλους της Ολλανδίας, δεν ισχύει το ίδιο και για την προπονητική του καριέρα.
Από το 2000 κι έπειτα όταν ξεκίνησε να εργάζεται στους πάγκους έχει καθοδηγήσει πολλές ομάδες και μάλιστα αρκετές μεγάλες, όμως δεν είναι αντίστοιχα πολλοί και οι τίτλοι του. Σε μία τετραετία με τον Άγιαξ συγκέντρωσε τέσσερα τρόπαια, ένα Σούπερ Καπ με την Μπενφίκα, ένα πρωτάθλημα με την Αϊντχόφεν, ένα Κύπελλο Ισπανίας με τη Βαλένθια, ένα Σούπερ Καπ με την Άλκμααρ κι άλλο ένα Κόπα ντελ Ρέι με την Μπαρτσελόνα το 2021.
Για την τελευταία είχε αφήσει την Εθνική Ολλανδίας το καλοκαίρι του 2020, όμως το μετάνιωσε πικρά, καθώς απέτυχε παταγωδώς. Ευτυχώς για εκείνον η διοίκηση της Ομοσπονδίας δεν του κράτησε κακία και τον επανέφερε στη θέση από την Πρωτοχρονιά του 2023, μετά το Μουντιάλ του Κατάρ. Η παρουσία του εμπνέει δεδομένα σεβασμό αλλά όχι και σιγουριά στους παίκτες.
Το ρόστερ
Γεμάτο αστέρια είναι το έμψυχο δυναμικό των «οράνιε», κάτι που άλλωστε συμβαίνει συχνά πυκνά. Σίγουρα δεν αποτελεί το πιο δυνατό ρόστερ της διοργάνωσης αλλά υπάρχουν αξιόπιστες λύσεις σε όλες τις θέσεις.
Οι τρεις μεγάλες ομάδες της χώρας, η πρωταθλήτρια Αϊντχόφεν, η Φέγενορντ και ο Άγιαξ έχουν κι αυτοί μέλη, ενώ είναι άγνωστο ποιος θα είναι ο βασικός τερματοφύλακας, με τον Μπάιλοου να έχει θεωρητικά ένα μικρό προβάδισμα.
Στην άμυνα φυσικά δεσπόζει η παρουσία του Φαν Ντάικ, με τον στόπερ της Λίβερπουλ να είναι -το μεγάλο αστέρι της ομάδας- αρχηγός κι ένας από τους κορυφαίους κεντρικούς αμυντικούς στον πλανήτη. Ωστόσο δεν είναι μόνος καθώς υπάρχουν κι άλλες αξιόπιστες επιλογές όπως ο Ακέ της Μάντσεστερ Σίτι, ο Ντε Λιχτ της Μπάγερν αλλά και ο πολύπειρος Μπλιντ. Στη μεσαία γραμμή η εμπειρία του Βαϊνάλντουμ θα είναι σημαντική, ενώ ξεχωρίζει και ο Ντε Γιονγκ της Μπαρτσελόνα ο οποίος πάντως τελικά στάθηκε άτυχος κι έμεινε εκτός λόγω τραυματισμού.
Τέλος στην επίθεση εκτός από τον Βέγκχορστ, δεν υπάρχει άλλος κλασικός φορ, με τον Μπρόμπεϊ να μπορεί να παίξει τον ρόλο αυτό, όμως υπάρχει πληθώρα από εξτρέμ για όλα τα γούστα. Την ίδια ώρα όποιοι έμειναν εκτός έγινε κατόπιν απόφασης του τεχνικού επιτελείου και δεν υπάρχει κάποια ηχηρή απουσία.
Στόχος
Πάντοτε η Ολλανδία πάει στις μεγάλες διοργανώσεις στοχεύοντας στην κορυφή. Οτιδήποτε άλλο δεν είναι αρκετό για μία παραδοσιακή δύναμη όχι μόνο του ευρωπαϊκού αλλά και του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.
Από τον στόχο όμως μέχρι την επίτευξή του υπάρχει σημαντική διαφορά. Θα έχει μία ευκαιρία να αναζητήσει άτυπη ρεβάνς στο γκρουπ από τη Γαλλία για τις ήττες στα προκριματικά και παράλληλα θέλει την πρωτιά. Πριν τους «μπλε» θα παίξει με την Πολωνία κι αμέσως μετά με την Αυστρία.
Αν όμως βρεθεί έστω και στη 2η θέση, θεωρητικά θα έχει βατό πρώτο αντίπαλο στα νοκ-άουτ. Το σίγουρο είναι ότι ονειρεύεται την κούπα και ιδανικά θα ήθελε να βρεθεί τουλάχιστον στα ημιτελικά για να θεωρηθεί επιτυχημένη. Εμείς περιμένουμε να φτάσουν μέχρι τους «8» και δύσκολα πιο ψηλά.
Η αποστολή:
Τερματοφύλακες: Μπαρτ Φερμπρίγκεν (Μπράιτον), Μαρκ Φλέκεν (Μπρέντφορντ), Τζάστιν Μπάιλοου (Φέγενορντ)
Αμυντικοί: Λούτσχαρελ Χετράουντα (Φέγενορντ), Ματίας Ντε Λιχτ (Μπάγερν Μονάχου), Βίρτζιλ Φαν Ντάικ (Λίβερπουλ), Νέιθαν Ακέ (Μάντσεστερ Σίτι), Ντάλεϊ Μπλιντ (Χιρόνα), Τζέρεμι Φρίμπονγκ (Μπάγερ Λεβερκούζεν), Ντένζελ Ντάμφρις (Ίντερ), Μίκι Φαν ντε Φεν (Τότεναμ), Στέφαν Ντε Φράι (Ίντερ), Ίαν Μάατσεν (Μπορούσια Ντόρτμουντ)
Μέσοι: Τζέρντι Σάουτεν (Αϊντχόφεν), Τσάβι Σίμονς (Λειψία), Τζορτζίνιο Βαϊνάλντουμ (Αλ-Ετιφάκ), Τιγιάνι Ράιντερς (Μίλαν), Τζόι Φίρμαν (Αϊντχόφεν), Τέουν Κούπμαϊνερς (Αταλάντα), Ράιαν Χράφενμπερχ (Λίβερπουλ), Τζέρντι Σάουτεν (Αϊντχόφεν)
Επιθετικοί: Βουτ Βέγκχορστ (Χόφενχαϊμ), Μέμφις Ντεπάι (Ατλέτικο Μαδρίτης), Κόντι Χάκπο (Λίβερπουλ), Ντόνιελ Μάλεν (Μπορούσια Ντόρτμουντ), Στέφεν Μπέργκβαϊν (Άγιαξ), Μπράιαν Μπρόμπεϊ (Άγιαξ), Τζόσουα Ζίρκζεε (Μπολόνια)
