Ο Ολυμπιακός είναι ελληνικό ποδοσφαιρικό σωματείο που ιδρύθηκε στις 10 Μαρτίου του 1925 στον Πειραιά και αποτέλεσε το πρώτο τμήμα του αθλητικού συλλόγου «Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς». Ο Ο.Σ.Φ.Π. δημιουργήθηκε από τη συγχώνευση δύο σωματείων, του Αθλητικού και Ποδοσφαιρικού Συλλόγου Πειραιώς και του Ομίλου Φιλάθλων Πειραιώς.

Αποτελεί την πιο επιτυχημένη ομάδα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου βάσει τίτλων, έχοντας κατακτήσει 47 πρωταθλήματα Ελλάδας, 28 Κύπελλα Ελλάδας και 18 νταμπλ, περισσότερα από κάθε άλλη ελληνική ομάδα. Είναι επίσης μία από τις τρεις ομάδες που δεν έχουν υποβιβαστεί ποτέ από την Α΄ Εθνική κατηγορία. Κατέχει το ρεκόρ της κατάκτησης 7 συνεχόμενων Πρωταθλημάτων Ελλάδας δις, την περίοδο 1997–2003 και την περίοδο 2011–2017.

Έδρα της ομάδας είναι το Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης στο Φάληρο, χωρητικότητας 32.115 θεατών. Παρατσούκλια της ομάδας είναι «Θρύλος» και «Ερυθρόλευκοι».

Η ίδρυση

Η συνάντηση των δύο πλευρών, του Ολυμπιακού Ομίλου Πειραιά και του Ομίλου Φιλάθλων Πειραιώς έγινε στις 10 Μαρτίου 1925 στην ταβέρνα του Μοίρα, στη συμβολή των οδών Αλκιβιάδου και Καραολή & Δημητρίου (τότε οδός Τζαβέλλα).

Το «παρών» έδωσαν 33 άνθρωποι που θεωρούνται τα ιδρυτικά μέλη του Ολυμπιακού. Στην ιστορική σύναξη κύριος ομιλητής ήταν ο πρόεδρος του Αθλητικού Ποδοσφαιρικού Ομίλου Πειραιά, Μιχάλης Μανούσκος, ο οποίος τόνισε την ανάγκη δημιουργίας ενός συλλόγου που θα ξέφευγε από τα τοπικά όρια και θα πρωταγωνιστούσε σε όλη τη χώρα.

Η πρόταση του έγινε ομόφωνα δεκτή και ο Νότης Καμπέρος, αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού βάφτισε το σύλλογο «Ολυμπιακό», όνομα που είχαν δώσει ήδη οι αδερφοί Ανδριανόπουλοι στον Ολυμπιακό Όμιλο Πειραιά. Ο Μανούσκος, που εξελέγη πρώτος πρόεδρος του Ολυμπιακού, συμπλήρωσε το όνομα της νέας ομάδας: «Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιά».

Τα χρώματα της ομάδας, το σήμα και η ριγέ φανέλα

Αποφασίστηκε από κοινού τα χρώματα της ομάδας να είναι το κόκκινο και το λευκό, όπως και το έμβλημα, ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος με κλαδί αγριελιάς.

Λέγεται ότι ο καθορισμός των χρωμάτων ήταν από πρόταση του Γιάννη Ανδριανόπουλου, ο οποίος σπούδασε Νομικά στο Κέμπριτζ και παρακολουθούσε την Άρσεναλ, που φορούσε τα ερυθρόλευκα. Άλλη εκδοχή αναφέρει ότι προτιμήθηκε το κόκκινο για να τονίζει τη δύναμη αλλά και τις «χαμένες πατρίδες», καθώς εκείνα τα χρόνια, με το διωγμό του ελληνικού στοιχείου από τη Σμύρνη και άλλες περιοχές της Μικράς Ασίας, ο Πειραιάς δέχθηκε περισσότερους από 100.000 πρόσφυγες. Το λευκό συμβόλιζε την αγνότητα και την ηθική.

Η ιδέα της ριγέ φανέλας ανήκει στον Γιάννη Ανδριανόπουλο, όπως και το έμβλημα. Ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος ήταν ο νικητής. Να σημειωθεί ότι το όνομα «Ολυμπιακός» προκάλεσε την αντίδραση της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων (της τωρινής Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής), που θεώρησε ότι θα υπάρξει σύγχυση με το δικό της όνομα. Ωστόσο το Πρωτοδικείο Πειραιά ενέκρινε το σύλλογο με τη συγκεκριμένη ονομασία.

Το πρώτο παιχνίδι

Το πρώτο παιχνίδι του Ολυμπιακού ήταν στις 19 Μαρτίου 1925, εννέα ημέρες μετά τη συνάντηση των μελών του στην ταβέρνα του Μοίρα, και πριν αναγνωριστεί από το κράτος. Τότε επικράτησε με άγνωστο σκορ και σκόρερ του Φαληρικού Συνδέσμου. Τον επόμενο μήνα οι «ερυθρόλευκοι» επικράτησαν στο Ποδηλατοδρόμιο με 6-0 της ομάδας του γαλλικού αντιτορπιλικού «Ζαν Ντ’ Αρκ». Αυτό είναι το πρώτο παιχνίδι των Πειραιωτών στο οποίο γνωρίζουμε το αποτέλεσμα.

Ο πρώτος τίτλος

Λίγες μέρες μετά την ίδρυση του, ο Ολυμπιακός πήρε μέρος στο Πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ Πειραιά και κατέκτησε τον τίτλο, επικρατώντας στον τελικό της 17ης Μαΐου του 1925 με 4-2 του Πειραϊκού Ομίλου (μετέπειτα Εθνικό). Το παιχνίδι έγινε στο Ποδηλατοδρόμιο, το οποίο αποτελούσε την πρώτη έδρα της ομάδας. Ο τίτλος αυτός οδήγησε την πλειοψηφία των φιλάθλων του Πειραιά να αγαπήσει τον Ολυμπιακό.

Το πρώτο ντέρμπι «αιωνίων» και το αήττητο τριών ετών

Στις 26 Ιουνίου 1925 στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός αναδείχθηκαν ισόπαλοι 3-3 στο πρώτο ντέρμπι των δύο «αιωνίων». Από ένα γκολ, με εύστοχη εκτέλεση πέναλτι, πέτυχαν ο Γιώργος Ανδριανόπουλος και ο Απόστολος Νικολαϊδης. Οι σκόρερ των άλλων τερμάτων δεν έχουν γίνει γνωστοί.

Στις 14 Μαρτίου 1926 ο Ολυμπιακός έχασε με 2-1 από τον Παναθηναϊκό σε φιλικό αγώνα στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Η ήττα αυτή αποτέλεσε την αρχή της δημιουργίας ενός ανεπανάληπτου ρεκόρ στα χρονικά του ελληνικού ποδοσφαίρου, αφού οι «ερυθρόλευκοι» παρέμειναν αήττητοι για 3 χρόνια σε οποιαδήποτε διοργάνωση συμμετείχαν.

Το αήττητο σερί ξεκίνησε στις 28 Μαρτίου το 1926 με τη νίκη με 6-3 κόντρα στον Φαληρικό Σύνδεσμο και ολοκληρώθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1929 επικρατώντας με 8-1 της Μικτής των πειραϊκών ομάδων. Στο διάστημα αυτό ο Ολυμπιακός έδωσε 36 παιχνίδια, αριθμός μεγάλος για την εποχή, πετυχαίνοντας 30 νίκες και 6 ισοπαλίες με συντελεστή γκολ 124-42. Το σερί έλαβε τέλος στις 3 Μαρτίου του 1929, όταν ο Εθνικός κέρδισε τους «ερυθρόλευκους» με 1-0 στο πλαίσιο του Πειραϊκού Πρωταθλήματος.

Οι πρώτες μεγάλες επιτυχίες

Τη σεζόν 1930-31 ο Ολυμπιακός αναδείχθηκε πρωταθλητής Ελλάδας για πρώτη φορά στην ιστορία του. Στη διάρκεια του πρωταθλήματος, οι «ερυθρόλευκοι» κέρδισαν δύο φορές τον Παναθηναϊκό και πήραν άτυπη εκδίκηση για τη ντροπιαστική ήττα με 8-2 την 1η Ιουνίου του 1930. Το πρωτάθλημα ουσιαστικά εξασφαλίστηκε στις 6 Ιουνίου με τη νίκη επί της ΑΕΚ με 2-0 στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Προπονητής εκείνης της ομάδας ήταν ο Ούγγρος τεχνικός, Γιόζεφ Κόβατς.

Ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να υπερασπιστεί τον τίτλο του τη σεζόν 1931-1932, τερματίζοντας στην 5η θέση. Οι Γιώργος και Γιάννης Ανδριανόπουλος αποσύρθηκαν και ο κορμός της ομάδας άλλαξε. Ωστόσο τα επόμενα χρόνια οι «ερυθρόλευκοι», με σπουδαίους επιθετικούς όπως τους Θεολόγο Συμεωνίδη, Γιάννη Βάζο, Χριστόφορο Ράγγο, Μιχάλη Αναματερό, Λεωνίδα Ανδριανόπουλο και τον Μιχάλη Λεκκό ως δεξιό μέσο, κατέκτησαν πέντε σερί πρωταθλήματα (1933-1938). Τα επόμενα δύο χρόνια οι Πειραιώτες εμφανίστηκαν κορεσμένοι από επιτυχίες και δεν κέρδισαν κάποιον τίτλο. Η σεζόν 1940-41 διήρκεσε λίγες εβδομάδες, αφού κηρύχτηκε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος.

Η μεταπολεμική περίοδος

Με το ξέσπασμα του ελληνοϊταλικού πολέμου, πολλοί παίκτες του Ολυμπιακού έφυγαν για την πρώτη γραμμή του μετώπου. Ο Χριστόφορος Ράγγος δέχθηκε σφαίρα στο αριστερό του πόδι τον Ιανουάριο του 1941 και δεν αγωνίστηκε ποτέ ξανά, ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος κινδύνεψε να πεθάνει από κρυοπαγήματα στα βουνά της Αλβανίας, ο Νίκος Γρηγοράτος τραυματίστηκε στο πόδι, ενώ ο Μιχάλης Αναματερός που είχε προσχωρήσει στις τάξεις της Εθνικής Αντίστασης στη διάρκεια της Κατοχής, σκοτώθηκε στη μάχη των Εξαρχείων. Κατά την περίοδο της Κατοχής, πολλοί αθλητές του Ολυμπιακού είχαν πλούσια αντιστασιακή δράση κατά των Γερμανών κατακτητών, ενώ η δράση τους συνεχίστηκε και στα Δεκεμβριανά. Ο μεσοεπιθετικός του Ολυμπιακού Νίκος Γόδας, αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, εκτελέστηκε στις 19 Νοεμβρίου του 1948 φορώντας τη φανέλα του συλλόγου.

Μετά τον πόλεμο συνέβησαν σημαντικές αλλαγές στην ομάδα. Από την παλιά «φρουρά» συνέχισαν λίγοι ποδοσφαιριστές, μεταξύ αυτών οι Βάζος, Συμεωνίδης και Χέλμης, ενώ σ' αυτούς προστέθηκαν οι Ανδρέας Μουράτης, Στέλιος Κουρουκλάτος και Διονύσης Μινάρδος. Το πρώτο μεταπολεμικό πρωτάθλημα κατέληξε στον Άρη, ωστόσο τη σεζόν 1946-47 ο Ολυμπιακός πανηγύρισε το πρώτο νταμπλ της ιστορίας του, αφού εκτός από το πρωτάθλημα, κατέκτησε και το Κύπελλο, επικρατώντας με 5-0 του Ηρακλή στον τελικό. Προπονητής της ομάδας που κατέκτησε το νταμπλ ήταν ο Θέμος Ασδέρης. Την επόμενη χρονιά η ομάδα υπερασπίστηκε με επιτυχία τα σκήπτρα στο πρωτάθλημα, αλλά τη σεζόν 1948-49 έχασε τον τίτλο, σε ισοβαθμία με τον Παναθηναϊκό, χάρη στη διαφορά τερμάτων.

Δεκαετία του 50’: Η «χρυσή περίοδος»

Η δεκαετία του 50’ ήταν η πρώτη «χρυσή περίοδος» του Ολυμπιακού, με τους Πειραιώτες να κατακτούν 7 πρωταθλήματα και ισάριθμα Κύπελλα. Εκείνη τη δεκαετία ο σύλλογος απέκτησε το προσωνύμιο «Θρύλος» χάρη στις μεγάλες επιτυχίες του.

Στις αρχές της δεκαετίας, έλαμπε το άστρο του Ανδρέα Μουράτη. Αγωνίζονταν ως αμυντικός αλλά πρακτικά έπαιζε σε όλες τις θέσεις, εκτός από αυτή του τερματοφύλακα. Ήταν εξαιρετικός στα άλματα, έπαιζε με αυταπάρνηση, εκτελούσε άρτια φάουλ και πέναλτι, ενώ είχε πολύ δυνατό αριστερό σουτ. Η δύναμη και το πάθος του ήταν σαν αποτέλεσμα να του κολλήσουν τα παρατσούκλια «Μιζούρι» και «Μουράτ Ασλάν». Ο ίδιος ήταν ηγετική φυσιογνωμία και αρκετά εργατικός. Εργαζόταν σκληρά από πολύ μικρή ηλικία και μέχρι που βγήκε σε σύνταξη ήταν εργάτης στη ΔΕΗ.

Εκτός του Μουράτη, βασικά στελέχη εκείνης της ομάδας του Ολυμπιακού ήταν μεταξύ άλλων ο «Λορέντσι» Γιώργος Δαρίβας, ο αρχηγός-πρότυπο Ηλίας Ρωσίδης, ο Θανάσης Μπέμπης, ο Ηλίας Υφαντής, ο Σάββας Θεοδωρίδης, ο Μπάμπης Κοτρίδης κ.α. Χαρακτηριστικό εκείνης της ομάδας ήταν η ενότητα και η φιλία που ένωνε τους παίκτες, καθώς και το πάθος που έβγαζαν στο παιχνίδι τους. Αποτελούσαν τον ορισμό της φράσης «παίζω για τη φανέλα». Εκείνες οι επιτυχίες οδήγησαν ώστε η ομάδα να αποκτήσει εκατοντάδες χιλιάδες οπαδούς, σε πολλές περιοχές της Αθήνας και στην Περιφέρεια.

Η ομάδα του Μπούκοβι και το ρεκόρ

Η έναρξη της Α΄ Εθνικής την περίοδο 1959-60 κατηγορίας σηματοδότησε αλλαγή σελίδας για τον Ολυμπιακό. Οι αστέρες της «χρυσής» δεκαετίας όδευαν προς το φινάλε τη καριέρας τους και μέχρι το 1965 η ομάδα δεν κατέκτησε το πρωτάθλημα, τερματίζοντας δεύτερη και τρίτη, πίσω από Παναθηναϊκό και ΑΕΚ που είχαν ισχυροποιηθεί. Παρότι δεν γνώρισε επιτυχίες στο πρωτάθλημα, κατέκτησε 4 Κύπελλα με πρωταγωνιστές τους νεαρούς τότε Κώστα Πολυχρονίου, Γιώργου Σιδέρη, Αριστείδη Παπάζογλου κ.α.

Η «ανομβρία» του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα έλαβε τέλος τη σεζόν 1965-66 με τον ερχομό του Μάρτον Μπούκοβι, ο οποίος σηματοδότησε μια νέα εποχή στον σύλλογο. Ο Ούγγρος τεχνικός ονειρεύονταν μια ομάδα με επιθετικές τάσεις, ταχύτητα και τη συμμετοχή όλων των παικτών στο χτίσιμο της επίθεσης, αφού δεν ήθελε να βλέπει στατικότητα. Αστέρια εκείνης της ομάδας ήταν ο «Φόντακας» Γιώργος Σιδέρης, ο Αριστείδης Παπάζογλου, ο Βασίλης Μποτίνος, ο Παύλος Βασιλείου και ο Νίκος Γιούτσος, ο οποίος αναδείχθηκε σε αναντικατάστατο μέλος της ομάδας επί οδηγίες του Μπούκοβι.

Οι «ερυθρόλευκοι» κατέκτησαν το πρωτάθλημα της σεζόν 1965-66 μετά από μεγάλη μάχη με τον Παναθηναϊκό, ενώ επανέλαβαν το κατόρθωμα τους την επόμενη σεζόν, τερματίζοντας πρώτοι αντί της ΑΕΚ. Μάλιστα εκείνη η ομάδα έκανε ένα εντυπωσιακό ρεκόρ με 12 διαδοχικές νίκες, το οποίο κράτησε μέχρι το 2015. Το «Καραϊσκάκη» ήταν κατάμεστο κάθε εβδομάδα, με τον κόσμο να απολάμβανε το θέαμα που πρόσφερε η ομάδα του Μπούκοβι.

Ο Ούγγρος τεχνικός δεν μπόρεσε ποτέ να ολοκληρώσει το έργο του, αφού τον Απρίλιο του 1967 η χούντα των συνταγματαρχών κατέλυσε πραξικοπηματικά τη Δημοκρατία κι ο προπονητής των «ερυθρόλευκων», όπως και οι συμπατριώτες του, στοχοποιήθηκαν ως κομμουνιστές. Ο ίδιος αντιμετωπίστηκε ως «εχθρός του κράτους» και επέστρεψε στη Βουδαπέστη, όπου δεν ασχολήθηκε ξανά με την προπονητική.

Η εποχή Γουλανδρή

Το 1968 ο Ολυμπιακός κατέκτησε το Κύπελλο υπό τις οδηγίες του Κίνλεϊ, ωστόσο εκείνο το διάστημα ο Γιώργος Ανδριανόπουλος παραιτήθηκε από την προεδρία κι έκτοτε ακολούθησε καθοδική πορεία του συλλόγου. Ενδεικτική η 7η θέση που κατέκτησε τη σεζόν 1970-71, αν και η ομάδα… χρύσωσε το χάπι με την κατάκτηση του Κυπέλλου επί του ΠΑΟΚ.

Όλα άλλαξαν το 1972, όταν πρόεδρος του Ολυμπιακού ανέλαβε ο Νίκος Γουλανδρής. Ο Έλληνας εφοπλιστής επένδυσε μεγάλα ποσά για μεταγραφές και συγκροτήθηκε μια ισχυρή ομάδα με παίκτες όπως ο Γιώργος Δεληκάρης, ο Παναγιώτης Κελεσίδης, ο Υβ Τριαντάφυλλος, ο Γιάννης Κυράστας, ο Ρομέν Αργυρούδης, ο Μίλτον Βιέρα, ο Χούλιο Λοσάδα, ο Μάικ Γαλάκος, ο Βασίλης Σιώκος, ο Μιχάλης Κρητικόπουλος και πολλοί άλλοι.

Η ομάδα του Γουλανδρή, υπό τις οδηγίες του προπονητή Λάκη Πετρόπουλου, κατέκτησε συνολικά πέντε τίτλους την τριετία 1972–75 (3 πρωταθλήματα και 2 κύπελλα). Ήταν τέτοια η δυναμική του Ολυμπιακού στην επίθεση, που τη σεζόν 1973-74 πέτυχε 102 γκολ. Ενδεικτικό το 11-0 επί του Φωστήρα και το 8-2 επί του Απόλλωνα. Εκείνη την τριετία, από τον Σεπτέμβριο του 1972 μέχρι τον Μάρτιο του 1975 σε 102 ματς πρωταθλήματος, γνώρισε μόλις τρεις ήττες, μία κάθε σεζόν από τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα.

Εποχή Νταϊφά με τέσσερα διαδοχικά πρωταθλήματα

Μετά την αποχώρηση του Γουλανδρή ακολούθησε διοικητική και αγωνιστική αστάθεια, με την ομάδα να περνάει μια τετραετία χωρίς τίτλο. Την τελευταία χρονιά πριν τη μετάβαση στην εποχή του επαγγελματισμού, Ολυμπιακός και ΑΕΚ ισοβαθμούσαν μετά το φινάλε του πρωταθλήματος, αλλά οι «ερυθρόλευκοι» αρνήθηκαν να δώσουν μπαράζ, διαμαρτυρόμενοι για τη διαιτησία του Παμπορίδη στο ματς με τον ΌΦΗ στο Ηράκλειο.

Το καλοκαίρι του ’79 το ποδόσφαιρο έγινε επαγγελματικό και ο όμιλος εφοπλιστών που ανέλαβε τον Ολυμπιακό, με επικεφαλής τον Σταύρο Νταϊφά, ενίσχυσε σημαντικά την ομάδα. Μεταξύ άλλων αποκτήθηκαν ο διεθνής Κουσουλάκης, ο Γιουγκοσλάβος στόπερ Νοβοσέλατς και ο Ουρουγουανός μεσοεπιθετικός Περόνε. Παρά την αγωνιστική κοιλιά στα μέσα της σεζόν, η ομάδα έκανε εντυπωσιακό φινάλε και κατέκτησε τον τίτλο σε μπαράζ με τον Άρη.

Την επόμενη σεζόν οι Πειραιώτες έκαναν το νταμπλ, έχοντας πρωταγωνιστές τους Νίκο Σαργκάνη, Κώστα Ορφανό, Μελέτη Περσία, Νίκο Αναστόπουλο, αλλά και τους παλιούς, Μάικ Γαλάκο, Γιάννη Κυράστα, Πέτρο Μίχο, Νίκο Βαμβακούλα κ.α. Την περίοδο 1981-82 ο Ολυμπιακός έχασε τους Γαλάκο και Κυράστα που πήγαν στον Παναθηναϊκό αλλά πρόσθεσε στο δυναμικό του τον Τάσο Μητρόπουλο και τον Ουρουγουανό Βισέντε Εσταβίγιο. Οι δύο «αιώνιοι» ισοβαθμούσαν μετά το φινάλε του πρωταθλήματος, με τον Ολυμπιακό να παίρνει τον τίτλο σε μπαράζ στο Βόλο επικρατώντας των «πρασίνων» με 2-1. Το 1983 ο Νίκος Αναστόπουλος κέρδισε το «Χάλκινο Παπούτσι» στην Ευρώπη και ο Ολυμπιακός τερμάτισε πρώτος με +5 από την 2η ΑΕΛ, κατακτώντας το 4ο σερί πρωτάθλημα.

Πτωτική πορεία, ο Ντέταρι και το σκάνδαλο Κοσκωτά

Τα επόμενα χρόνια ήταν δύσκολα για τον Ολυμπιακό, αφού η διοίκηση Νταϊφά προχώρησε σε περικοπές και η ομάδα έμεινε μακριά από τους τίτλους. Εξαίρεση αποτέλεσε η σεζόν 1986-87, όπου οι «ερυθρόλευκοι» με τον Αλκέτα Παναγούλια στον πάγκο τους κατέκτησαν το πρωτάθλημα.

Η επόμενη σεζόν ήταν εφιαλτική, αφού η ομάδα τερμάτισε στην 8η θέση, τη χειρότερη της ιστορίας της και με αρνητικό συντελεστή τερμάτων. Στα μέσα εκείνης της σεζόν, τον Νοέμβριο του 1987, έγινε η μεταβίβαση των μετοχών στον Γιώργο Κοσκωτά. Μέσα σε ένα μήνα ο Κοσκωτάς έδιωξε 13 παίκτες και αγόρασε 15, μεταξύ άλλων τους Τσαλουχίδη, Τσιαντάκη, Χατζίδη και Φούνες, ενώ έδωσε την τεχνική ηγεσία στον Τάις Λίμπρεχτς. Το καλοκαίρι του 1988 ο Κοσκωτάς έφερε στην Ελλάδα τον διεθνή Ούγγρο μεσοεπιθετικό Λάγιος Ντέταρι έναντι του τεράστιου για την εποχή ποσού του 1.100.000.000 δραχμών. Σχεδόν 50 χιλιάδες φίλοι του Ολυμπιακού συγκεντρώθηκαν στην πλατεία του Δημαρχείου του Πειραιά για να τον αποθεώσουν.

Τον Οκτώβριο του 1988 ξέσπασε το «σκάνδαλο Κοσκωτά». Μετά από έλεγχο στην Τράπεζα Κρήτης διαπιστώθηκε έλλειμμα 32 δισεκατομμυρίων δραχμών, με τον Κοσκωτά να καταδικάζεται σε φυλάκιση. Όλοι οι λογαριασμοί που είχαν σχέση με τον Κοσκωτά και τον Ολυμπιακό μπλοκαρίστηκαν και έκτοτε ξεκίνησαν τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα.

Τα «πέτρινα χρόνια»

Τον Γιώργο Κοσκωτά διαδέχθηκε ο συνεργάτης του Αργύρης Σαλιαρέλης,ο οποίος ανέλαβε την ομάδα από τον Νοέμβριο του 1988 έως τον Μάρτιο του 1992, διάστημα κατά το οποίο ο σύλλογος αντιμετώπισε σοβαρά οικονομικά και αγωνιστικά προβλήματα. Αυτή η περίοδος χαρακτηρίστηκε ως τα «πέτρινα χρόνια» καθώς η ομάδα δεν κατάφερε να κατακτήσει το πρωτάθλημα για εννέα χρόνια, αν και είχε στη σύνθεσή της υψηλής αξίας παίκτες, όπως ο Ούγγρος αστέρας Λάγιος Ντέταρι, ο Όλεγκ Προτάσοφ, ο Γκενάντι Λιτόφτσενκο, ο Γιούρι Σάβιτσεφ και ο Χουάν Χιλμπέρτο Φούνες.

Εποχή Κόκκαλη: Από το χείλος του… γκρεμού στην «ερυθρόλευκη» κυριαρχία

Το 1992 τον σύλλογο ανέλαβε ο Σωκράτης Κόκκαλης, ο οποίος βρήκε την ομάδα στο χείλος του… γκρεμού και την αναδιοργάνωσε σε όλα τα επίπεδα, ρυθμίζοντας και αποπληρώνοντας τα χρέη του συλλόγου.

Τα πρώτα χρόνια του Κόκκαλη στον Ολυμπιακό δε συνδυάστηκαν με κάποιο πρωτάθλημα, ωστόσο ο σύλλογος κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας του 1992. Η «ερυθρόλευκη» κυριαρχία ξεκίνησε από το καλοκαίρι του 1996. Τα «κλειδιά» της ομάδας παρέλαβε ο Σερβοέλληνας προπονητής, Ντούσαν Μπάγιεβιτς, ενώ η μεταγραφή του Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς από τον Πανηλειακό άλλαξε το ρου της ιστορίας του συλλόγου.

Οι Πειραιώτες έφτιαξαν ισχυρή ομάδα, που θα πρωταγωνιστούσε τα επόμενα χρόνια, κατακτώντας το ένα πρωτάθλημα μετά το άλλο. Συγκεκριμένα πανηγύρισαν επτά συνεχόμενα πρωταθλήματα, από το 1997 έως το 2003 και δώδεκα σε δεκατέσσερα χρόνια (1997-2010), ενώ η ομάδα πραγματοποίησε την καλύτερη παρουσία της στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις όταν έφτασε μέχρι την προημιτελική φάση του Τσάμπιονς Λιγκ την περίοδο 1998–99.

Από τις πιο πολυσυζητημένες στιγμές στο διάστημα κυριαρχίας του Ολυμπιακού ήταν μεταξύ άλλων το πέναλτι του Παπουτσέλη τον Δεκέμβριο του 1996 στο ντέρμπι «αιωνίων», σε ανατροπή του Ίλια Ίβιτς από τον Γιάννη Καλλιτζάκη που έγινε έξω από την περιοχή, η νίκη με 3-0 επί των «πρασίνων» στη Ριζούπολη το 2003, τόσο για τις άσχημες εικόνες πριν το ντέρμπι, αλλά και για την επιβλητική εικόνα του Ολυμπιακού στο αγωνιστικό σκέλος, καθώς και το πρωτάθλημα του 2008 και την περιβόητη «υπόθεση Βάλνερ», όπου οι Πειραιώτες ηττήθηκαν με 1-0 από τον Απόλλωνα Καλαμαριάς αλλά πήραν τη νίκη στα χαρτιά λόγω αντικανονικής συμμετοχής του Βάλνερ και έτσι εν τέλει τερμάτισαν πρώτοι με +2 από την 2η ΑΕΚ.

Επί προεδρίας Σωκράτη Κόκκαλη, ο Ολυμπιακός ενισχύθηκε με παίκτες διεθνούς φήμης και αξίας, όπως οι Τζιοβάνι, Ζάχοβιτς, Καρεμπέ και Ριβάλντο, καθώς και πολλών Ελλήνων, όπως του επί σειρά ετών πρώτου σκόρερ Αλέξη Αλεξανδρή, του μεσοεπιθετικού Στέλιου Γιαννακόπουλου, του μπακ Γεωργάτου και του αμυντικού μέσου Ιεροκλή Στολτίδη. Ηγετική προσωπικότητα υπήρξε και ο Βασίλης Καραπιάλης, ο οποίος άνηκε στην ομάδα από το 1991 και μαζί με τον Γιώργο Δεληκάρη θεωρούνται οι καλύτεροι επιτελικοί χαφ, στην ιστορία του Ολυμπιακού.

Τα τελευταία χρόνια της προεδρίας του Σωκράτη Κόκκαλη, τη φανέλα του συλλόγου φόρεσαν επίσης παίκτες όπως οι Αντώνης Νικοπολίδης, Βασίλης Τοροσίδης, Γιάγια Τουρέ, Λουτσιάνο Γκαλέτι, Ντάρκο Κοβάσεβιτς, Αβραάμ Παπαδόπουλος, Όλοφ Μέλμπεργκ, κ.α., ενώ πέρασαν αρκετοί προπονητές όπως οι Όλεγκ Προτάσοφ, Τάκης Λεμονής, Τροντ Σόλιντ και Ερνέστο Βαλβέρδε.

Εκτός από τα 12 πρωταθλήματα ο Ολυμπιακός στην εποχή του Σωκράτη Κόκκαλη κατέκτησε και 9 Κύπελλα. Αυτό που έχει μείνει περισσότερο στη μνήμη των φιλάθλων είναι ο επικός τελικός με την ΑΕΚ το 2009 (3-3 κ.δ., 4-4 παρ.), με τους Πειραιώτες να κερδίζουν το τρόπαιο με 15-14 στα πέναλτι.

Το νέο «Γεώργιος Καραϊσκάκης»

Με τον Σωκράτη Κόκκαλη στον προεδρικό θώκο του Ολυμπιακού, κατεδαφίστηκε το παλιό στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης και στη θέση του κτίστηκε νέο, υπερσύγχρονο στάδιο 33.334 θέσεων, που ολοκληρώθηκε στις 20 Ιουνίου 2004 και δέκα μέρες μετά παραδόθηκε προς χρήση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.

Προεδρία Μαρινάκη: Τα επτά σερί πρωταθλήματα και τα «ερυθρόλευκα» ρεκόρ

Από τις 31 Δεκεμβρίου 2010 πρόεδρος ανέλαβε ο Βαγγέλης Μαρινάκης, υπό την ηγεσία του οποίου ο Ολυμπιακός συνέχισε την κυριαρχία του εντός των συνόρων, κατακτώντας επτά συνεχόμενα πρωταθλήματα (2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017) και τρία κύπελλα (2012, 2013, 2015).

Μάλιστα πολλά πρωταθλήματα συνδυάστηκαν με αρκετά ρεκόρ. Στις 28 Φεβρουαρίου του 2016 ο Ολυμπιακός του Μάρκο Σίλβα κέρδισε με σκορ 3-0 την Βέροια στο Φάληρο και παράλληλα εξασφάλισε το πιο γρήγορο πρωτάθλημα της ιστορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η καλύτερη προηγούμενη καλύτερη επίδοση ήταν επί ημερών Μίτσελ και συγκεκριμένα τη σεζόν 2012-13, όταν η πρωτιά είχε εξασφαλιστεί στις 10 Μαρτίου του 2013, στο 3-0 επί της ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη. Τη σεζόν 2015-16 η ομάδα του Μάρκο Σίλβα έκανε ρεκόρ συγκομιδής με 85 κερδισμένους βαθμούς από τους διαθέσιμους 90 (28-1-1), ρεκόρ διαφοράς από τον 2ο (+30 από τον 2ο Παναθηναϊκό), αλλά και ρεκόρ συνεχόμενων νικών (17).

Επί ιδιοκτησίας και προεδρίας Μαρινάκη, ο Ολυμπιακός ενισχύθηκε με ποδοσφαιριστές διεθνούς αξίας όπως, μεταξύ άλλων, οι Αριέλ Ιμπαγάσα, Μάρκο Πάντελιτς, Χαβιέρ Σαβιόλα, Αλεχάντρο Ντομίνγκες, Ερίκ Αμπιντάλ, Εστέμπαν Καμπιάσο και Ματιέ Βαλμπουενά, ενώ στελέχη της βασικής ενδεκάδας αποτέλεσαν οι Έλληνες διεθνείς Κώστας Μανωλάς, Δημήτρης Σιόβας, Γιάννης Μανιάτης, Κώστας Μήτρογλου, Ανδρέας Σάμαρης, Χοσέ Χολέμπας και Κώστας Φορτούνης. Άλλοι ξένοι παίκτες που ξεχώρισαν ήταν οι Νταβίντ Φουστέρ, Κέβιν Μιραλάς, Ρομπέρτο, Λούκα Μιλιβόγιεβιτς, Ντανιέλ Ποντένσε κ.α. Γενικότερα η ομάδα πραγματοποίησε πάνω από 120 μεταγραφές μέσα σε 7 χρόνια, ενώ σημειώθηκαν 17 αλλαγές προπονητών σε 8 χρόνια. Από την ομάδα πέρασαν προπονητές όπως Ερνέστο Βαλβέρδε, Μίτσελ, Λεονάρντο Ζαρντίμ, Μίτσελ, Πέδρο Μαρτίνς κ.α.

Κατά το διάστημα της θητείας του Βαγγέλη Μαρινάκη αναμορφώθηκε και επεκτάθηκε το Προπονητικό Κέντρο Ρέντη, με την κατασκευή νέων γηπέδων και τη βελτίωση των υπαρχόντων.

Διεθνείς διακρίσεις

Ο Ολυμπιακός κατέχει το ρεκόρ συμμετοχών (64) ελληνικού συλλόγου στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, από τις οποίες δεν έχει απουσιάσει ποτέ επί δύο συνεχόμενες χρονιές. Το 2017–18 ο Ολυμπιακός σημείωσε ρεκόρ στις συμμετοχές ελληνικών ομάδων στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ με 160 συνολικά, ενώ έγινε η πρώτη ομάδα που ξεπέρασε τις 100 νίκες στην Ευρώπη.

Το πρώτο ευρωπαϊκό παιχνίδι

Το 1957 ο Ολυμπιακός κατέκτησε τον τίτλο και το δικαίωμα να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Η κλήρωση έφερε στο δρόμο του την τουρκική Μπεσίκτας κι επειδή εκείνη την εποχή οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης υφίσταντο διωγμούς από τουρκικό κράτος, ο σύλλογος αποφάσισε να μην κατέβει στους αγώνες. Έτσι το ευρωπαϊκό ντεμπούτο του Ολυμπιακού σημειώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1959 κόντρα στην πανίσχυρη Μίλαν για το Κύπελλο Πρωταθλητριών.

Ήταν ο πρώτος ελληνικός σύλλογος που εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Ευρώπη, ωστόσο το έργο του ήταν παραπάνω από δύσκολο, αφού οι «ροσονέρι» ήταν μία από τις πιο ισχυρές ομάδες της εποχές με παίκτες της Εθνικής Ιταλίας και της Λατινικής Αμερικής, όπως τους Μπουφόν, Φοντάνα, Μαλντίνι, Σκιαφίνο, Αλταφίνι κτλ. Το σχεδόν νεόκτιστο Καραϊσκάκη» ήταν κατάμεστο από 20 χιλ. κόσμο και οι Πειραιώτες εμφανίστηκαν άκρως ανταγωνιστικοί και έφεραν ισοπαλία 2-2. Παπάζογλου και Υφαντής έδωσαν δύο φορές το προβάδισμα στην ομάδας τους αλλά ο Αλταφίνι ισοφάρισε δύο φορές για τους «ροσονέρι». Στη ρεβάνς του «Σαν Σίρο», οι «ερυθρόλευκοι» γνώρισαν την ήττα με 3-1 και αποκλείστηκαν από τη συνέχεια.

Η νίκη επί του Πελέ και το Βαλκανικό Κύπελλο

Το καλοκαίρι του 1961 η Σάντος του Πελέ ήρθε στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσει τους τρεις ισχυρούς συλλόγους της πρωτεύουσας. Αρχικά νίκησε με 3-0 την ΑΕΚ, στη συνέχεια με 3-2 τον Παναθηναϊκό και ήταν αήττητη στην ευρωπαϊκή περιοδεία της.

Στις 4 Ιουλίου στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας ο Ολυμπιακός ήταν ο τελευταίος της αντίπαλος επί ελληνικού εδάφους. Παρά τους τραυματισμούς των Μπέμπη και Ρωσσίδη, οι «ερυθρόλευκοι» πραγματοποίησαν εντυπωσιακή εμφάνιση και προηγήθηκαν με 2-0 στο ημίχρονο με τα γκολ των Ποσειδών και Σουρούνη. Στο δεύτερο μέρος η Σάντος αύξησε την πίεση της και μείωσε στο 50’ με μακρινό σουτ του Ζίτο.

Το 2-1 έμεινε ως το φινάλε, με τον Κώστα Πολυχρονίου να κάνει την καλύτερη εμφάνιση της καριέρας του απέναντι στον Πελέ. Ήταν μία από τις μεγαλύτερες νίκες στην ιστορία του, με τον κόσμο να είχε γεμίσει τους δρόμους της Αθήνας και του Πειραιά ώστε να αποθεώσει τους παίκτες. Λίγα χρόνια μετά άλλαξε και ο επίσημος ύμνος του συλλόγου, όπου μέχρι σήμερα υπάρχει ο στοίχος: «Και ακόμα σε θυμούνται η Σάντος κι ο Πελέ».

Ο πρώτος και μοναδικός μέχρι σήμερα διεθνής τίτλος του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού σημειώθηκε το φθινόπωρο του 1963. Οι «ερυθρόλευκοι» με γκολ του Μίμη Στεφανάκου στο 87ο λεπτό κέρδισαν με 1-0 την βουλγαρική Λέφσκι στην Κωνσταντινούπολη και κατέκτησαν το Βαλκανικό Κύπελλο, το οποίο εκείνη την υπεροχή είχε μεγάλη βαρύτητα. Νωρίτερα οι Πειραιώτες είχαν επικρατήσει δύο φορές επί της τουρκικής Γαλατασαράι, αφήνοντας την εκτός συνέχειας.

Η πρόκριση επί των Κάλιαρι & Σέλτικ και η «σφαγή» του Παλοτάι

Την περίοδο του Γουλανδρή, ο Ολυμπιακός εκτός από την εγχώρια κυριαρχία, είχε και μερικά σπουδαία αποτελέσματα στην Ευρώπη. Το 1972 άφησε εκτός την Κάλιαρι του Λουίτζι Ρίβα στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ και μάλιστα με δύο νίκες (1-0 εντός, 2-1 εκτός), όντας η πρώτη ελληνική ομάδα που κέρδισε σε ιταλικό έδαφος. Στη συνέχεια βρέθηκε απέναντι στην πρωταθλήτρια Τότεναμ, από την οποία ηττήθηκε με 4-0 στο Λονδίνο αλλά κατάφερε να την κερδίσει με 1-0 στην Αθήνα χάρη στο γκολ του Ρομέν Αργυρούδη στο 44ο λεπτό και της έσπασε το ευρωπαϊκό αήττητο 16 αγώνων που έτρεχε.

Τη σεζόν 1974-75 ο Ολυμπιακός βρέθηκε αντιμέτωπος στο Κύπελλο Πρωταθλητριών με την Σέλτικ του Νταγκλίς, που την περσινή σεζόν είχε φτάσει ως τα ημιτελικά της διοργάνωσης. Οι Σκωτσέζοι ήταν ένα από τα φαβορί για τον τίτλο, ωστόσο οι «ερυθρόλευκοι» κατάφεραν να τους αποκλείσουν χάρη στην ισοπαλία 1-1 στο «Παρκχεντ» (35’ Βιέρα, 81’ Γουίλσον) και τη νίκη με 2-0 στο Νέο Φάληρο (2’ Κρητικόπουλος, 20’ Σταυρόπουλος).

Στη φάση των «16», η ομάδα του Λάκη Πετρόπουλου βρέθηκε αντιμέτωπη με ακόμα ένα φαβορί την βελγική Άντερλεχτ του Πολ Βαν Χιμστ. Η ήττα με 5-1 στις Βρυξέλλες έδειχνε πως όλα είχαν τελειώσει, ωστόσο στη ρεβάνς ο Ολυμπιακός «άγγιξε» μία ανατροπή επικών διαστάσεων, επικρατώντας με 3-0 στην Πάτρα χάρη σε χατ-τρικ του Μάικ Γαλάκου (18’, 68’, 82’). Εκείνη την ημέρα οι Πειραιώτες δεν είχαν μόνο αντίπαλο την βελγική ομάδα αλλά και τον Ούγγρο διαιτητή Κάρολι Παλοτάι, ο οποίος δεν μέτρησε καθαρά γκολ του Γαλάκου (6’) και του Σταυρόπουλου (40’), δε σφύριξε πέναλτι σε προτεταμένο χέρι λίγο πριν η μπάλα περάσει τη γραμμή και σε άλλη μία περίπτωση, ενώ στο 82’ απέβαλε με αυστηρή κόκκινη κάρτα τον Σταυρόπουλο. «Όσα γκολ κι αν βάζαμε, δεν θα προκρινόμεθα» είπε χαρακτηριστικά ο Πετρόπουλος μετά το παιχνίδι στο «Φως».

Η αξέχαστη πρόκριση επί του Άγιαξ

Τη σεζόν 1983-84 ο Ολυμπιακός κληρώθηκε με τον Άγιαξ στον 1ο γύρο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Ο «Αίαντας» διέθετε σπουδαίους παίκτες όπως οι Φαν Μπάστεν, Κούμαν, Φάνενμπουργκ, Ράικαρντ, Όλσεν και Μέλμπι, ωστόσο οι Πειραιώτες με πρωταγωνιστή τον Νίκο Σαργκάνη κράτησαν το 0-0 στο «Ντε Μέερ» και στη ρεβάνς στο κατάμεστο «ΟΑΚΑ» πήραν τη νίκη με 2-0 στην παράταση με δύο γκολ του Αναστόπουλου. Ήταν η πρώτη πρόκριση ελληνικής ομάδας επί ολλανδικής. Στους «16» οι Πειραιώτες δεν τα κατάφεραν κόντρα στην Μπενφίκα του ανερχόμενου Σβεν Γκόραν Έρικσον. Μπορεί να κέρδισαν με 1-0 στην Αθήνα χάρη σε γκολ του Αναστόπουλου, ο οποίος είχε δοκάρι και έχασε και πέναλτι, αλλά στη ρεβάνς οι «αετοί» πήραν τη νίκη-πρόκριση με 3-0.

Δύο φορές στα προημιτελικά

Τη σεζόν 1992-93 ο Ολυμπιακός με προπονητή τον Όλεγκ Μπλαχίν προκρίθηκε για πρώτη φορά στα προημιτελικά ευρωπαϊκής διοργάνωσης και συγκεκριμένα για το Κύπελλο Κυπελλούχων. Αρχικά απέκλεισε την Τσερνομόρετς (0-1 εντός, 3-0 εκτός) και στη συνέχεια βρέθηκε απέναντι στην Μονακό του Αρσέν Βενγκέρ, μια πολύ δυνατή ομάδα με παίκτες όπως οι Κλίνσμαν, Τζοργκαέφ, Ετορί και Τιράμ. Με γκολ του Βαϊτση στο 86’ ο Ολυμπιακός πήρε «διπλό» με 1-0 στο «Λουί Ντε» και το 0-0 της ρεβάνς του έδωσε το εισιτήριο για τα προημιτελικά. Εκεί έπεσαν πάνω στην Ατλέτικο Μαδρίτης, η οποία τον απέκλεισε μετά το 1-1 στην Αθήνα και το υπέρ της 3-1 στο «Βιθέντε Καλντερόν».

Τη δεύτερη και τελευταία φορά που ο Ολυμπιακός έφτασε έως τα προημιτελικά ευρωπαϊκής διοργάνωσης ήταν την περίοδο 1998-99 για το Τσάμπιονς Λιγκ. Οι Πειραιώτες απέκλεισαν στα προκριματικά την κυπριακή Ανόρθωση και στη φάση των ομίλων τερμάτισαν πρώτοι σε γκρουπ με Πόρτο, Άγιαξ και Κροάσια. Μεταξύ άλλων κέρδισαν με 1-0 τον Άγιαξ στο ΟΑΚΑ (με γκολ του Αλεξανδρή) και την Πόρτο με 2-1 (με γκολ των Γκόγκιτς και Τζόρτζεβιτς), ενώ στην πρεμιέρα είχαν κάνει το μεγάλο comeback στο «Ντας Άντας» κόντρα στην Πόρτο (2-2 από 2-0 με γκολ των Γιαννακόπουλου στο 87’ και του Γκόγκιτς στο 90+3’).

Στα προημιτελικά η κλήρωση έφερε τον Ολυμπιακό αντιμέτωπο με την Γιουβέντους του Ζιντάν, του Ιντζάγκι, του Ντεσάμπ, του Περούτσι, του Μοντέρο και του Κάρλο Αντσελότι στον πάγκο. Στο πρώτο παιχνίδι στο «Ντέλε Άλπι» οι «ερυθρόλευκοι» ηττήθηκαν με 2-1, δεχόμενοι γκολ από τους Ιντζάγκι (38’) και Κοντε (78’) ωστόσο έμειναν ζωντανοί για την πρόκριση χάρη στο πέναλτι του Νινιάδη στο 90+5. Στη ρεβάνς, ο Γκόγκιτς έκανε το 1-0 στο 12’, στο 62’ ο Ραμπούλα πραγματοποίησε τεράστια απόκρουση σε κεφαλιά του Αμανατίδη και στο 85’ ο δυνατός αέρας οδήγησε τον Ελευθερόπουλο σε λανθασμένη εκτίμηση της πορείας της μπάλας με αποτέλεσμα ο Κόντε να ισφαρίσει σε 1-1, στέλνοντας την «Γηραιά Κυρία» στα ημιτελικά.

Οι τρεις παρουσίες στη φάση των «16» του Τσάμπιονς Λιγκ

Μέχρι σήμερα ο Ολυμπιακός έχει συμμετέχει 19 φορές στη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ, όντας 7ος στην σχετική λίστα στην Ευρώπη! Η ομάδα του Πειραιά έχει πάρει μερικές μεγάλες νίκες όπως αυτή με 6-2 επί της, Λεβερκούζεν το 2002, τη νίκη με 1-0 επί της Λίβερπουλ το 2004, και αυτές κόντρα σε Ρεάλ (2-1 εντός), Άρσεναλ (1-0 εντός), Βέρντερ Βρέμης (3-1 εκτός, 3-0 εντός), Ντόρτμουντ (3-1 εντός), Ατλέτικο Μαδρίτης (3-2 εντός), Γιουβέντους (1-0 εντός), Άρσεναλ (2-3 εκτός). Αρκετές φορές «αγκάλιασε» την πρόκριση, έχοντας 4 αποκλεισμούς με 9+ βαθμούς και τρεις φορές κατάφερε να προκριθεί στους «16» της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, μετά την πορεία ως τα προημιτελικά τη σεζόν 1998-99.

Η πρώτη ήταν το 2008, όταν αντιμετώπισε την μετέπειτα φιναλίστ Τσέλσι. Το 0-0 του πρώτου αγώνα στο «Γ. Καραϊσκάκης» έδωσε ελπίδες στην ομάδα του Τάκη Λεμονή, αλλά στη ρεβάνς του «Στάμφορντ Μπριτζ» οι «μπλε» έδειξαν την ανωτερότητα τους, παίρνοντας την πρόκριση με 3-0 χάρη στα γκολ των Μπάλακ (5’), Λάμπαρντ (25’) και Καλού (48’).

Η δεύτερη παρουσία στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ ήταν το 2010 όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με την Μπορντό του Λοράν Μπλαν, που είχε εντυπωσιάσει στη φάση των ομίλων, τερματίζοντας αήττητη μπροστά από την Μπάγερν κι αφήνοντας εκτός την Γιουβέντους. Απέναντι στους Γιρονδίνους ο Ολυμπιακός το πάλεψε αλλά δεν τα κατάφερε. Η ήττα με 0-1 στο «Γ. Καραϊσκάκης» έκανε δύσκολο το έργο του στον επαναληπτικό της Γαλλίας. Εκεί βρέθηκε πίσω στο σκορ μόλις στο 5ο λεπτό κι παρότι ισοφάρισε σε 1-1 στο 65’ με τον Μήτρογλου, αποκτώντας ελπίδες, δέχτηκε γκολ από τον Σαμάκ στο 88’ και τελικά ηττήθηκε με 2-1.

Η τρίτη και τελευταία φορά που έφτασε στα νοκ-άουτ του Τσάμπιονς Λιγκ ήταν τη σεζόν 2013-14. Ο Ολυμπιακός τερμάτισε 2ος υπερτερώντας στην ισοβαθμία της Μπενφίκα μετά την εντός έδρας νίκη με 3-1 επί της Άντερλεχτ την τελευταία αγωνιστική, στο καλύτερο παιχνίδι του Χαβιέρ Σαβιόλα με τα ερυθρόλευκα. Στους «16» η ομάδα του Μίτσελ κληρώθηκε με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Ντέιβιντ Μόγιες. Οι «ερυθρόλευκοι» κέρδισαν με 2-0 στο «Γ. Καραϊσκάκης» με γκολ των Τσόρι (38’) και Κάμπελ (55’), αλλά στη ρεβάνς του «Όλντ Τράφορντ» ηττήθηκαν με 3-0 από χατ-τρικ του Φαν Πέρσι και την ελληνική ομάδα να είχε παράπονα από τη διαιτησία του Ολλανδού Κάιπερς.

Οι επικές προκρίσεις επί των Μίλαν και Άρσεναλ

Εκτός από το Τσάμπιονς Λιγκ, ο Ολυμπιακός είχε μερικές σπουδαίες βραδιές και στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ/Γιουρόπα Λιγκ, όπως το 5-1 επί της Μπενφίκα και το 4-0 επί της Χέρτα τη σεζόν 2008-09 και τις προκρίσεις στους «16» το 2005 κόντρα σε Σοσό, το 2012 κόντρα σε Ρούμπιν Καζάν, το 2017 κόντρα σε Οσμάνλισπορ και το 2020 κόντρα σε Άρσεναλ.

Μια από τις μεγαλύτερες προκρίσεις του Ολυμπιακού στο θεσμό ήταν αυτή στη φάση των «32» τη σεζόν 2018-19. Η ομάδα του Μαρτίνς έχοντας χάσει με 3-1 στο πρώτο παιχνίδι με την Μίλαν, χρειάζονταν νίκη με 2+ γκολ την τελευταία αγωνιστική στο «Γ. Καραϊσκάκης» για να τερματίσει 2η στον όμιλο εις βάρος των «ροσονέρι». Έτσι και έγινε, με τους «ερυθρόλευκους» να επικρατούν με 3-1 της ιταλικής ομάδας χάρη στα γκολ των Σισέ (60’), Ζαπάτα (70’ αυτ.) και Φορτούνη (81’ πεν.). Για την ομάδα του Τζενάρο Γκατούσο που τερμάτισε 3η είχε μειώσει ο Ζαπάτα (72’). Στους «32» πάντως οι Πειραιώτες έμειναν εκτός από την Ντιναμό Κιέβου (2-2 εντός, 0-1 εκτός).

Την επόμενη σεζόν (2019-20) ο Ολυμπιακός του Πέδρο Μαρτίνς έγραψε μία ακόμα χρυσή σελίδα στην ευρωπαϊκή σελίδα του συλλόγου. Η ομάδα του Πειραιά ξεκίνησε την ευρωπαϊκή του πορεία από τον 2ο προκριματικό και αποκλείοντας κατά σειρά τις Πλζεν, Μπασακσεχίρ και Κράσνονταρ σε νοκ-άουτ ματς, έφτασε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Εκεί τερμάτισε στην 3η θέση, πίσω από Μπάγερν και Τότεναμ και μπροστά από τον Ερυθρό Αστέρα, μετά την νίκη με 1-0 την τελευταία αγωνιστική στο Φάληρο. Η κλήρωση στους «32» του Γιουρόπα Λιγκ τον έφερε αντιμέτωπο με την Άρσεναλ. Παρά την ήττα με 0-1 στο «Γ. Καραϊσκάκης», οι «ερυθρόλευκοι» πραγματοποίησαν μεγάλη εμφάνιση και πήραν τη νίκη-πρόκριση με 2-1 στο Λονδίνο χάρη στα γκολ των Σισέ (53’) και Ελ Αραμπί (119’). Ο Ομπαμεγιάνγκ, που είχε ισοφαρίσει προσωρινά στο 113’, έχασε ανεπανάληπτη ευκαιρία στο φινάλε για το 2-2 κι έτσι οι Πειραιώτες προκρίθηκαν στους «16» της διοργάνωσης.

Η τραγωδία της Θύρας 7

Η τραγικότερη ημέρα στην ιστορία του Ολυμπιακού και του ελληνικού ποδοσφαίρου ήταν η 8η Φεβρουαρίου 1981, όταν 21 φίλαθλοι από τη Θύρα 7 βρήκαν φρικτό θάνατο κατά τη διάρκεια του αγώνα με την ΑΕΚ στο Στάδιο Καραϊσκάκης, που έληξε με 6–0 υπέρ των ερυθρολεύκων. Οι 20 από αυτούς ήταν φίλοι του Ολυμπιακού και ένας της ΑΕΚ.

Πολλοί φίλαθλοι μέσα σε έντονο πανηγυρικό κλίμα έτρεξαν λίγα λεπτά πριν από τη λήξη του αγώνα να βγουν από τη Θύρα 7, δημιουργώντας συνωστισμό, ενώ η πόρτα της θύρας ήταν κλειστή. Κάποιοι από τους φιλάθλους έπεσαν στα σκαλιά της θύρας με αποτέλεσμα το πλήθος που οδηγούνταν προς την έξοδο να τους ποδοπατήσει. Εκτός από τους 21 νεκρούς υπήρξαν και 53 τραυματίες.

Η μνήμη των θυμάτων τιμάται κάθε χρόνο από τη διοίκηση και τους οπαδούς της ομάδας. Στο «Γ. Καραϊσκάκης» υπάρχουν 21 μαύρα καθίσματα, για να τιμηθούν τα θύματα της τραγωδίας, ενώ έχουν διατηρηθεί και φυλάσσονται η πόρτα και μέρος από τα σκαλοπάτια όπου συνέβη το τραγικό περιστατικό.

Τίτλοι:

Πρωταθλήματα (47): 1930–31, 1932–33, 1933–34, 1935–36, 1936–37, 1937–38, 1946–47, 1947–48, 1950–51, 1953–54, 1954–55, 1955–56, 1956–57, 1957–58, 1958–59, 1965–66, 1966–67, 1972–73, 1973–74, 1974–75, 1979–80, 1980–81, 1981–82, 1982–83, 1986–87, 1996–97, 1997–98, 1998–99, 1999–00, 2000–01, 2001–02, 2002–03, 2004–05, 2005–06, 2006–07, 2007–08, 2008–09, 2010–11, 2011–12, 2012–13, 2013–14, 2014–15, 2015–16, 2016–17, 2019-20, 2020-21, 2021-22

Κύπελλα (28): 1946–47, 1950–51, 1951–52, 1952–53, 1953–54, 1956–57, 1957–58, 1958–59, 1959–60, 1960–61, 1962–63, 1964–65, 1967–68, 1970–71, 1972–73, 1974–75, 1980–81, 1989–90, 1991–92, 1998–99, 2004–05, 2005–06, 2007–08, 2008–09, 2011–12, 2012–13, 2014–15, 2019-20

Σούπερ Καπ (4): 1980, 1987, 1992, 2007

Βαλκανικό Κύπελλο (1): 1961-63

Πρώτοι σκόρερ του Ολυμπιακού:

1. Γιώργος Σιδέρης 224 γκολ
2. Νίκος Αναστόπουλος 142 γκολ
3. Πρέντραγκ Τζόρζεβιτς 126 γκολ
4. Νίκος Γιούτσος 99 γκολ
5. Μιχάλης Κρητικόπουλος 84 γκολ
6. Αριστείδης Παπάζογλου 71 γκολ
7. Γιώτης Τσαλουχίδης 65 γκολ
8. Μάικ Γαλάκος 64 γκολ
- Ίλια Ίβιτς 64 γκολ
- Στέλιος Γιαννακόπουλος 64 γκολ

Πρώτοι σε συμμετοχές στον Ολυμπιακό:

1. Κυριάκος Καραταϊδης 363 συμμετοχές
2. Γιάννης Γκαϊτατζής 346
3. Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς 344
4. Γιώργος Σιδέρης 284
5. Βασίλης Σιώκος 280
6. Νίκος Γιούτσος 273
7. Νίκος Αναστόπουλος 261
8. Γιώργος Ανατολάκης 249
9. Κώστας Πολυχρονίου 246
10. Πέτρος Μίχος 244

Οι κορυφαίοι σκόρερ του Ολυμπιακού στην Ευρώπη:

1. Γιουσέφ Ελ Αραμπί 16 γκολ σε 33 παιχνίδια
2. Κώστας Μήτρογλου 15 γκολ σε 44 παιχνίδια
- Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς 15 γκολ σε 83 παιχνίδια
3. Νίκος Αναστόπουλος 14 γκολ σε 29 παιχνίδια
4. Στέλιος Γιαννακόπουλος 9 γκολ σε 49 παιχνίδια
5. Γιώργος Σιδέρης 8 γκολ σε 20 παιχνίδια
- Αλέξης Αλεξανδρής 8 γκολ σε 36 παιχνίδια
- Ζιοβάνι 8 γκολ σε 38 παιχνίδια
- Κώστας Φορτούνης 8 γκολ σε 56 παιχνίδια
- Ιεροκλής Στολτίδης 8 γκολ σε 44 παιχνίδια
- Λουίς Ντιόγκο 8 γκολ σε 19 παιχνίδια